Stel: Je wil “iets”. Op persoonlijk of zakelijk vlak, maakt niet uit. Dan zijn er verschillende middelen om wat je wilt ook daadwerkelijk te bereiken. Maar hoe werkt dat?
Laat ik een voorbeeld geven uit mijn eigen leven: 5 jaar geleden wilde ik dolgraag zwanger worden. En als ik dat maar heel graag hoefde te willen en ik verbond er dan ook nog acties aan; dan zou het toch snel moeten lukken om in verwachting te raken?
NEE; helaas! Die “wil” kan nog zoveel willen, maar zo werkt het niet!
Met die “wil” kan je nog zoveel affirmeren, het doen van magische (maan)rituelen, het maken van prachtige moodboards; er gebeurde hélémaal NIKS. Toch weer die maandelijkse teleurstelling; weer ongesteld!
En dan? Wat als het niet lukt? Heb je het dan niet graag genoeg gewild of erin geloofd, heb je er eigenlijk wel wat voor gedaan of gelaten? Heb je dan gefaald? Geloof me; alle hersenspinsels en emoties kwamen voorbij. Been down that road….
NEE; dikke onzin!
Mijn “wil” werd pijnlijk duidelijk tijdens het zwanger worden. Ik heb me suf geaffirmeerd, rituelen gedaan. You name it, I did it. En hielp het? Nee!
Een van mijn artsen in het icsi-traject, gaf het zo mooi en treffend aan; “in dit icsi traject komt het aan op het moment van terugplaatsen van de embryo. Tot daar kan ik iets voor je betekenen, daarna is het aan iets “anders”. Aan het goddelijke, onzichtbare, moeder natuur. Geef er voor jezelf een term aan. En over dat “anders” hebben wij NIKS te zeggen. Tot het moment van terugplaatsen had ik er, gek genoeg, voor mijn gevoel een vorm van controle over.
Er is iets anders dat bepaalt. Dat gaat verder dan jouw wens, verder dan jouw “wil”. Noem het bijvoorbeeld het lot.
Het slagen van jouw “wil” heeft te maken met zoveel factoren. Waaronder geluk. En om op dat punt te komen had ik eerst wel wat te doen en te laten. In het kort. Ik gaf mijzelf toestemming om mezelf vrij te geven. Mezelf ruimte te geven. Dat betekende concreet; afstand en rust nemen. Even een stop op het traject dat mijn leven bepaalde, dag in, dag uit.
En dan? Stap 1 Blijven ademhalen en huilen. Het vraagt namelijk zoveel moed om te dealen met die “wil”. Met het niet weten en de onzekerheid. Met het herwinnen van je zelfvertrouwen en de overgave naar het niet weten. De uitkomst van mijn stop liet zich vertalen door een spontane zwangerschap. Waarmee ik niet uitdraag dat wanneer je pauze neemt en je moedige cape omslaat, dat het dan wél lukt.
Over moed schreef ik dit blog
En dan verder…. Stap 2 zoek hulp. Praat met je dierbaren en als dat niet genoeg is, praat met een professional. Ga naar een coach, healer, therapeut die naar je luistert, die je bijstaat, die je helpt en die jij vertrouwt.
In mijn praktijk ontmoet ik mensen die hun moed en zichzelf zijn kwijtgeraakt. Die zich na sessies lichter voelen en vrijer. Die zich gesterkt voelen en moediger. Die hun processen niet uit de weg gaan maar met geheven hoofd tegemoet treden. Die eerlijk zijn. Naar zichzelf. Blijer en gelukkiger. Opgelucht en lichter. Met een ervaringen die ze rijker hebben gemaakt. Een voller leven met een lichte rugzak.
Al je daarbij hulp nodig hebt, wees welkom. Ik ben er voor je. Bel of mail voor een afspraak naar 06-55155286 of manou@maanverlicht.nl
Warme groet van Manou
Maanverlicht ~ Verlicht jouw magische weg op eigen wijze