Herfst; deze tijd van het jaar en de periode na de volle maan staat in het teken van loslaten.
Loslaten wat jou niet meer dient. Loslaten wat jou in de weg staat. Loslaten wat overbodig is. Loslaten wat pijn doet. Loslaten wat je stom vindt. Maar ook loslaten waar je voor hebt gewerkt. De wereld in brengen waar jij je tijd en energie aan hebt besteed. Het is nu niet meer van jou maar het mag gedeeld worden. Misschien wel het grootste; het loslaten van de verwachtingen.
En oh ja over dat loslaten. Dat vraagt moed in belangrijke gevallen. Moed om het aan het gaan, moed om de beslissing te nemen. En moed is wat ik je gun. Naast een hele boel meer.
Ondanks de grapperij in de tekst zit er zo’n kern van waarheid in. Let that shit go…alleen al bij het uitspreken ervan, creëer je zoveel ruimte in jezelf. Want na loslaten komt het rouwen., herstellen en het opnieuw bouwen.
Bij loslaten horen pijn, verdriet, tranen, boosheid en echt ik heb mijn portie loslaten gekend en nog steeds.
Loslaten van illusies, loslaten van een zwangerschap, loslaten van natuurlijk zwanger worden, loslaten van zoveel waarin ik mijn hart en ziel en mijn energie in had gestoken, loslaten van een baby naar peuter naar kleuter.
Voor mij was het mantra: “ook dit gaat voorbij” het mantra dat me hielp in momenten van groots verdriet. Alleen al door het opnoemen ervan, schoot ik uit de paniek, de heftigheid van intens verdriet waardoor ik bijna vergat adem te halen. Ik werd er rustig van… en de dag ging voorbij en de volgende kwam..